Powstanie Bielawy

Pierwsza urzędowa wzmianka o istnieniu Bielawy (Bela, Bila) pochodzi z 11 stycznia 1288 roku. Wówczas książę Henryk IV Probus wydał akt fundacyjny w ramach kompromisu po długoletnim sporze z biskupem wrocławskim Tomaszem II. Od tego czasu dolna część Bielawy była we władaniu kościoła i tworzyła tzw. gminę kościelną.

Rozbieżności dotyczących powstania Bielawy jest wiele. W Kronice Bielawy Krzysztofa Pludry odnajdujemy również informację o ujawnionym w czeskim archiwum dokumencie starszym o sześć lat od aktu książęcego, w którym już pojawiła się wzmianka o mieszkańcu z Bielawy (ta informacja znalazła się niemieckim periodyku „Hohe Eule” w 1996 r.).

Trzecia wzmianka o Bielawie pochodzi z 1305 roku. W księdze Fundacyjnej biskupstwa wrocławskiego wymieniono wówczas Bielawę Dolną i Bielawę Górną.

Dużo o historii Bielawy pisano niegdyś w Krośnie. Dlatego udostępniamy kilka fragmentów.